W celu usprawnienia działania Sejmu Rzeczypospolitej i ograniczenia liberum veto wprowadzono reformy sejmowe. Jednym z najważniejszych osiągnięć było przyjęcie Konstytucji 3 Maja w 1791 roku, która przeprowadziła szereg reform politycznych i wprowadziła ustrój monarchii konstytucyjnej, ograniczając przy tym przywileje szlachty, by wzmocnić władzę centralną. Rzeczpospolita podejmowała wysiłki w celu modernizacji swoich sił zbrojnych — wprowadzono nowe taktyki wojskowe, ulepszono uzbrojenie i przeprowadzono reorganizację armii. Ponadto starano się zwiększyć liczbę żołnierzy i poprawić standardy szkolenia wojskowego.
Podjęto działania mające na celu poprawę sytuacji gospodarczej. Wprowadzono reformy podatkowe, które miały zwiększyć dochody skarbu państwa i zmniejszyć nadużycia urzędników. Starano się również promować rozwój rzemiosła, handlu i przemysłu poprzez liberalizację przepisów, ułatwienie zakładania przedsiębiorstw oraz wprowadzenie nowych technologii i metod produkcji. W celu podniesienia poziomu edukacji i oświaty podjęto szereg inicjatyw, dzięki którym powstały nowe szkoły i uczelnie, a istniejące placówki edukacyjne otrzymały wsparcie finansowe.
Jednym z głównych czynników, który przeszkadzał w przeprowadzeniu głębszych reform, był silny opór ze strony magnaterii, która była zainteresowana utrzymaniem swoich przywilejów i wpływów, dlatego nie była skłonna do żadnych zmian, które mogłyby zagrozić jej pozycji. Ich opór przyczynił się do paraliżu działań reformatorskich. Sąsiednie mocarstwa wykorzystały te trudności wewnętrzne dla swojej korzyści, czego dowodem były trzy rozbiory, będące wynikiem ich interwencji zbrojnej i politycznej.
Wielu polskich intelektualistów i pisarzy było zafascynowanych ideami oświeceniowymi, takimi jak wolność, równość, edukacja i racjonalizm. Byli oni zaangażowani w tworzenie dzieł literackich, politycznych i filozoficznych, które miały na celu promowanie tych idei.