Najważniejszym czynnikiem, który umożliwił ingerencję państwom ościennym w sprawy wewnętrzne Rzeczypospolitej, była stosunkowo słaba władza centralna, która często była podważana przez wpływ magnaterii i szlacheckich frakcji politycznych. Brak silnego i scentralizowanego rządu sprawiał, że państwo było podatne na działania ze strony sąsiadów, którzy mogli wspierać określone grupy w celu realizacji swoich interesów. Wewnętrzne problemy, takie jak walka o władzę między różnymi grupami szlachty, podziały polityczne i konflikty religijne, osłabiały jedność państwa polsko-litewskiego, co stanowiło dogodną okazję dla sąsiadów Rzeczypospolitej w realizowaniu swych polityk ekspansjonistycznych.
Te czynniki umożliwiały sąsiadom Rzeczypospolitej ingerencję w jej sprawy wewnętrzne. Słabość władzy centralnej, wewnętrzne konflikty, interesy sąsiadów i dążenie do osłabienia Rzeczypospolitej tworzyły sytuację sprzyjającą ingerencji zewnętrznej w losy państwa polsko-litewskiego.