Porównując stan liczebny wojsk i dochody skarbowe Rzeczypospolitej z państwami ościennymi (Prusami, Austrią i Rosją) w drugiej połowie XVIII wieku, można wyciągnąć wniosek, że Rzeczpospolita była znacznie słabsza militarnie niż jej sąsiedzi. Liczba żołnierzy w wojsku Rzeczypospolitej (57 000) była znacznie mniejsza niż w wojskach Prus (150 000), Austrii (250 000) i Rosji (350 000). To oznaczało, że nie miała ona praktycznie żadnych perspektyw na prowadzenie zwycięskiej wojny, czy nawet obrony swoich granic. Ponadto dochody skarbowe Rzeczypospolitej były znacznie niższe niż w sąsiednich państwach, gdyżwynosiły tylko 60 ton srebra rocznie, podczas gdy Prusy, Austria i Rosja miały dochody odpowiednio na poziomie 425, 960 i 960 ton. Uniemożliwiało to finansowanie rozwoju kraju, armii i gospodarki. Zatem Rzeczpospolita była w znacznie gorszej sytuacji w porównaniu do swoich sąsiadów pod względem potencjału militarnego i ekonomicznego, co wpływało na ogólną stabilność i siłę państwa. Słabe wojsko i ograniczone dochody skarbowe osłabiały zdolność do obrony swoich interesów, prowadzenia skutecznej polityki zagranicznej i utrzymania wewnętrznej równowagi.
Brak równowagi militarno-ekonomicznej przyczynił się do kryzysu Rzeczypospolitej w XVIII wieku i jej ostatecznego rozbioru przez sąsiadujące mocarstwa.