Staszic argumentował, że niesprawiedliwe i niemoralne jest traktowanie chłopów jako własności czy poddanych, bez poszanowania ich godności i praw. Uważał, że każdy człowiek, bez względu na swoje pochodzenie czy status społeczny, powinien być traktowany z szacunkiem i równością. Zauważał, że chłopi stanowią znaczną część społeczeństwa, a ich wydajność w pracy rolniczej ma kluczowe znaczenie dla gospodarki. Dlatego lepsze ich traktowanie, dające im większą motywację i możliwość rozwoju, mogłoby przynieść korzyści ekonomiczne dla kraju.
Staszic uważał, że niezadowolenie i niesprawiedliwość społeczna może prowadzić do niepokojów społecznych i zamieszek. Poprawa warunków życia i pracy chłopów mogłaby przyczynić się do większej stabilności społecznej i uniknięcia konfliktów społecznych. Twierdził, że rozwój kraju wymaga modernizacji rolnictwa i wprowadzenia nowych technologii, takich jak upowszechnienie nowych metod uprawy czy rozwój rolnictwa przemysłowego.
Myśliciel odwoływał się do idei oświeceniowych, takich jak równość, wolność i postęp społeczny. Uważał, że poprawa położenia chłopów jest zgodna z wartościami oświecenia, które dążą do likwidacji przywilejów, poprawy edukacji i podniesienia warunków życia dla wszystkich członków społeczeństwa.
Staszic opierał swoje argumenty na różnych aspektach moralnych, ekonomicznych, społecznych i intelektualnych, aby przekonać do konieczności poprawy położenia chłopów. Jego poglądy były zgodne z duchem oświecenia i dążyły do stworzenia bardziej sprawiedliwego i postępowego społeczeństwa.