Oba kraje w wyniku postanowień traktatu wersalskiego znajdowały się w izolacji, więc musiały rozpocząć współpracę, którą zapoczątkowano w 1922 r. podczas konferencji w Rapallo. Podpisano tam traktat, który zapewniał korzyści dla obu stron. Niemcy miały zapewniać ZSRS wsparcie technologiczne, udostępniać uzbrojenie, kredyty i ekspertów od gospodarki i wojskowości. W zamian ZSRS miało się odwdzięczać eksportem surowców i potajemnym udostępnianiem swoich poligonów do ćwiczeń niemieckiej armii.
Sytuacja zmieniła się po dojściu Hitlera do władzy w III Rzeszy (1933 r.), dla którego zwalczania komunizmu było jednym z priorytetów. Dlatego zdecydował się przerwać współpracę ze Stalinem, który jednak cały czas dążył do odbudowy relacji. Oś porozumienia stanowiła konieczność likwidacji Polski, która przeszkadzała obydwu stronom. Z tego powodu podjęto negocjacje, które zakończyły się paktem Ribbentrop–Mołotow (23 sierpnia 1939 r.)
Obie strony prowadziły ścisłą współpracę aż do roku 1941 roku, kiedy Hitler zaatakował Związek Radziecki, co zakończyło jakąkolwiek formę współpracy między oboma krajami.