Nadzieje Bolesława Krzywoustego na brak konfliktów o władzę były płonne. Niedługo po jego śmierci doszło do wewnętrznych walk książąt, którzy nie chcieli zaakceptować władzy seniora i niesprawiedliwego, ich zdaniem, podziału ziem. Co prawda udało się wypracować porozumienie o równości każdego z książąt wobec siebie, ale nie zatrzymało to dalszych konfliktów. Wraz z biegiem czasu dzielnice były coraz bardziej dzielone, gdyż przekazywano je kolejnym synom książąt. Rozbite państwo nie miało zorganizowanej administracji i armii, która mogłaby odpierać wrogie najazdy. Doprowadziło do upadku kraju i handlu, gdyż każdy książę domagał się opłat celnych przy przekraczaniu granic jego ziem.
Rozbicie dzielnicowe nie było charakterystyczne tylko dla Polski. Świetnym przykładem podziału ziem jest feudalna Francja, w której istniało mnóstwo księstw podległych monarsze francuskiemu. Monarcha francuski sam był księciem i swoim lennikiem. Czasami dochodziło do sytuacji, że ziemie, które należały do francuskiego króla zostawały podbite przez innych władców, więc król francuski był jednocześnie władcą Francji i lennikiem tego monarchy (ale tylko z prywatnych włości – jako książę).