Polska szlachta otrzymała w XIV i XV wieku liczne przywileje, do których należały m.in.:
· Przywilej Ludwika Węgierskiego (koszycki), który zwolnił szlachtę z większości płacenia podatków. Odtąd szlachta musiała wyrazić zgodę na nakładanie nowych podatków. Ograniczył także obowiązki wojenne szlachty, która musiał już tylko stawiać się w sytuacji obrony kraju, za walkę poza jego granicami otrzymywać mieli wynagrodzenie.
· Przywileje Władysława Jagiełły, które zapewniły nietykalność osobistą i majątkową – szlachcic mógł zostać aresztowany i pozbawiony majątku tylko z wyroku sądu.
· Przywileje Kazimierza Jagiellończyka (cerekwicko-nieszawski) zabraniający władcy powoływania szlachty na wojnę, nakładania podatków i stanowienia praw bez udziału szlachty.
Przywileje były nakładane przez monarchów w celu pozyskania przez nich przychylności szlachty i uchwalenia pewnych decyzji, takich jak kolejność sukcesji.