Szlachta polska uzyskała wiele praw i przywilejów, które wykorzystywała do wpływania na władzę i kreowania polityki państwowej. Dzięki swej pozycji zajęła istotną pozycję w sejmie, który pozwolił jej decydować o losach kraju. Z tej grupy rekrutowali się także najważniejsi w kraju urzędnicy, z ich zdaniem musiał liczyć się władca. Po wprowadzeniu konstytucji nihil novi nie mógł on samodzielnie, bez zgody stanów sejmujących, zarządzać państwem. Swoją dominację szlachta wykorzystywała głównie do poprawiania własnych warunków bytowych, domagała się ciągle nowych przywilejów, co zaowocowało nadaniem przywilejów generalnych.
Rosnąca potęga szlachty doprowadziła do wprowadzenia zasady liberum veto, która uczyniła ze szlachty największą siłę polityczną w Polsce i Litwie.