Odmienne podejście zaborcy austriackiego do Polaków polegało na sprawowaniu łagodnej polityki, nienarzucaniu języka i kultury austriackiej, umożliwieniu rozwoju polskiej kultury i szkolnictwa.
Na terenie Galicji panowały bardzo dobre warunki, pod względem społecznym i kulturalnym. Mieszkańcy mieli dostęp do opieki zdrowotnej, a także możliwość wykształcenia. Język polski obowiązywał w urzędach, sądach i szkolnictwie. Rozwijała się sztuka i literatura.
Pomimo pozytywnej sytuacji kulturalnej i społecznej, na ziemiach zaboru austriackiego, gospodarka Galicji była bardzo zacofana i generowała bardzo niewielkie zyski. Klasa robotnicza oraz warstwa chłopska żyła w skrajnej biedzie i problemach w zapewnieniu sobie godnych warunków życia. Rzeczywistość w zaborze austriackim była więc z jednej strony dobra dla jego mieszkańców, ale jedynie pod niektórymi względami. Ci, którzy zamieszkiwali wsie i trudzili się pracą fizyczną, musieli mierzyć się z trudnościami gospodarczymi.