Spartańskie wychowanie polegało na wychowywaniu chłopców w ciężkich, surowych warunkach mających ich zahartować i uczynić z nich sprawnych żołnierzy. Do siódmego roku życia znajdowali się pod opieką matek, jednak później trafiali pod opieką mężczyzn-żołnierzy, z którymi dorastali. Chłopcy mieszkali w specjalnych obozach, wyłącznie w męskich towarzystwie, gdzie uczono ich dyscypliny i lakonicznego wyrażania, ćwiczono także sprawność fizyczną.
Lakonizmem nazywany sztukę zwięzłego i precyzyjnego wyrażania własnych myśli. Umiejętność ta była nauczana wśród wszystkich Spartan.