Władzę sprawowali obywateli powołani na stanowiska i urzędy przez zgromadzenie ludowe. Kadencja urzędników trwała jeden rok, po którym należało złożyć sprawozdanie ze swojej pracy. Gdy urzędnik nie wywiązywał się z obowiązków, można było złożyć na niego skargę, by usunąć go ze stanowiska. Ponadto w sytuacji zagrożenia przeprowadzono procedurę ostracyzmu. Podczas niej typowano człowieka, który zostawał wygnany z Aten na określony czas.
Pojęcie ostracyzm wywodzi się od słowa „ostrakon”, które oznacza skorupę naczynia ceramicznego. Wypisywano na nim imię obywatela skazywanego podczas głosowania na wygnanie.