Od władcy zależało to, jakie wyznanie będzie wyznaniem panującym i w co mają wierzyć jego poddani.
Zasada ta wprowadzona została wraz z pokojem Augsburskim w 1555 roku. Miała ona dawać poszczególnym książętom samodzielność w zakresie decydowania o religii panującej na terenie ich księstwa. Przyczynił się do złagodzenia konfliktów religijnych w Rzeszy, ale nie rozwiązywał wszystkich problemów.