Kozacy byli ludnością osiedlającą się na słabo zaludnionych i niekontrolowanych wschodnich terenach Rzeczpospolitej (Zaporoże). Byli oni chłopami, wygnańcami, bezdomnymi, przestępcami oraz chłopami uciekającymi przed uciskiem ze strony szlachty. Zajmowali się obroną granic Rzeczpospolitej przed wojskami tatarskimi najeżdżającymi ciągle wschodnie ziemie, za co dostawali żołd. Ich oddziały nazywamy Kozakami rejestrowymi.
Pierwsi Kozacy zaczęli pojawiać się już w XV wieku. Pochodzili oni z Królestwa Polskiego, Wielkiego Księstwa Litewskiego, Mołdawii, Rosji.