Główne etapy rozwoju polskiej gospodarki w dwudziestoleciu międzywojennym:
· styczeń 1919 r. – wprowadzono markę polską,
· 1922 r. – do systemu gospodarczego Polski został dołączony Górny Śląsk z kopalniami i przemysłem ciężkim,
· wrzesień 1922 r. – sejm RP przyjął ustawę upoważniającą rząd do budowy portu morskiego w Gdyni. W 1921 r., w Gdyni mieszkało 1268 osób, w 1939 r. było już 127 tys. osób,
· kwiecień 1924 r. – powołano Bank Polski, który zastąpił Krajową Kasę Pożyczkową,
· czerwiec 1924 r. – wprowadzono złoty polski,
· 1926–1930 – we współpracy z kapitałem francuskim zbudowano tzw. magistralę węglową, łączącą Pomorze z Górnym Śląskiem – co usprawniło sprzedaż węgla z innymi krajami,
· 1936 r. – rozpoczęto realizację 4-letniego planu gospodarczego, opracowanego przez Eugeniusza Kwiatkowskiego, który zakładał inwestycje państwowe w budownictwie, energetyce i komunikacji, a także rozbudowę przemysłu zbrojeniowego,
· 1936 r. – rozpoczęto budowę Centralnego Okręgu Przemysłowego – w widłach Wisły i Sanu,
· 15-letni plan gospodarczy – nie wszedł w życie z powodu wybuchu II wojny światowej. Głównym założeniem planu było zlikwidowanie podziału na tzw. Polskę A i Polskę B, dokończenie modernizacji armii i rozwój industrializacji i urbanizacji kraju,
Industrializacja to proces, który polega na szybszym rozwoju przemysłu od innych działów gospodarki narodowej – rolnictwa i usług.