Sposoby zdobycia utrzymania i umocnienia władzy przez sanację po 1926 roku:
· po przewrocie majowym – członkowie sanacji nie zdobyli poparcia ze strony wszystkich działaczy lewicowych, większość polityków PPS przeszła do opozycji,
· dążono do zmniejszenia roli partii politycznych,
· Józef Piłsudski dwukrotnie objął urząd premiera, zachowując również dwa pozostałe urzędy ministra spraw wojskowych i generalnego inspektora sił zbrojnych,
· ograniczono prawa obywatelskie,
· fałszerstwa wyborcze, zwycięstwo sanacji,
· zmiany w konstytucji kwietniowej przyczyniły się do zmniejszenia roli i udziału sejmu w sprawowaniu władzy,
· kult osoby Józefa Piłsudskiego, a później marszałka Edwarda Rydza – Śmigłego,
· władze przejęli „pułkownicy”, którzy stali na czele kolejnych rządów i pełnili funkcje ministrów,
· utworzono obóz odosobnienia w Berezie Kartuskiej w 1934 r., do którego kierowano przeciwników politycznych Marszałka,
· podniesiono wiek umożliwiający uczestnictwo w wyborach parlamentarnych – obywatele, którzy ukończyli 24 lata, mieli czynne prawo wyborcze, a bierne prawo wyborcze posiadały osoby, które ukończyły 30, prawo czynne w głosowaniu do senatu – 30 lat i bierne prawo 40 lat,
· po śmierci Piłsudskiego w 1935 r. nastąpił rozłam obozu sanacyjnego,
· w 1935 r. rozwiązano BBWR, a po dwóch latach powołano Obóz Zjednoczenia Narodowego (OZN, potocznie nazywany „Ozonem”).