Polityka polskich władz państwowych wobec mniejszości narodowych:
· mniejszości narodowe miały zapewnioną w Polsce ochronę swoich praw, dzięki „małemu traktatowi wersalskiemu” – mogli swobodnie prowadzić działalność kulturalną i polityczną – ich reprezentanci zasiadali w parlamencie,
· prowadzono politykę asymilacji, ale bez rezultatów. W czasie II wojny światowej dochodziło do licznych konfliktów na tle narodowościowym (między Polakami a Ukraińcami, Białorusinami). W okresie II Rzeczpospolitej dochodziło do napięć między Polakami a ludnością żydowską. Zdarzały się pogromy żydowskie.
· konstytucja marcowa 1921 r. – gwarantowała wszystkim obywatelom polskim równe prawa i swobodę życia kulturalnego, społecznego, politycznego, niezależnie od pochodzenia czy narodowości. Trudności proceduralne spowodowały, że przedłużał się czas likwidowania dawnych aktów prawnych dyskryminujących mniejszości narodowe. W 1931 r. ostatecznie zniesiono wszystkie nierówności.
Konstytucja Rzeczypospolitej gwarantowała prawa obywatelskie i polityczne wszystkim obywatelom polskim bez względu na narodowość i wyznanie. Zakazywała również ich dyskryminacji w jakiejkolwiek formie.