Upadek Napoleona Bonaparte, jednego z najwybitniejszych i najbardziej wpływowych przywódców w historii, był wynikiem przede wszystkim przerostu ambicji i rozbudzenia oporu wielu narodów europejskich. Napoleon dążył do wykorzystania Wielkiej Armii w celu stworzenia francuskiego imperium, które objęłoby większość Europy 0 jego ambicje rozciągały się od Hiszpanii po odległą Rosję.
Po sukcesach militarnej kampanii w Europie, wiele narodów zaczęło sprzeciwiać się jego rządom, co wynikało z utraty przez nie niepodległości i suwerenności wynikłych z francuskich podbojów. Doprowadziło to do narodzin się ruchów narodowowyzwoleńczych i powstań, które wybuchły m.in. w Hiszpanii i Niemczech. Wieloletnie wojny Napoleona wymagały ogromnych zasobów ludzkich, finansowych i logistycznych, co wyczerpało eksploatowane kraje, a także samą Francję i doprowadziły do kryzysu ekonomicznego. Wysokie podatki i rekwizycje nałożone na ludność wywołały niezadowolenie społeczne i niechęć do władzy Napoleona. Ponadto, wyprawy militarne na tereny Rosji i Hiszpanii, związane z trudnymi warunkami atmosferycznymi i wojną partyzancką, spowodowały ogromne straty i osłabiły francuską armię.
Koalicje antynapoleońskie łączyły wielkie mocarstwa, takie jak Wielka Brytania, Rosja, Prusy i Austria, w celu pokonania Francji, co finalnie udało się w Bitwie Narodów pod Lipskiem w 1813 roku. Był to punkt zwrotnym w karierze Napoleona, który został pokonany i zmuszony do abdykacji w 1814 roku. Jego krótki powrót do władzy w 1815 roku, znany jako Sto Dni Napoleona, zakończył się klęską pod Waterloo, co ostatecznie doprowadziło do jego upadku i zesłania na Wyspę św. Heleny, gdzie wkrótce zmarł.
Napoleon pozostawił trwały wpływ na Europę i przyczynił się do wprowadzenia wielu reform i zmian politycznych w krajach pod jego kontrolą. Jego Kodeks Napoleona, który zawierał zasady prawa cywilnego, miał duży wpływ na rozwój prawa w Europie i na świecie.