Na obrazie Charles'a de Steubena znajduje się polski szwoleżer gwardii, którego można rozpoznać po charakterystycznym stroju i uzbrojeniu. Szwoleżerzy byli częścią Legionów Polskich, które towarzyszyły Napoleonowi podczas jego powrotu z wygnania na Elbie.
Kawalerzysta na obrazie ma na sobie charakterystyczny mundur gwardii napoleońskiej, jest ubrany w ciemnoniebieski, wyszywany złotymi nićmi mundur z czerwonymi wyłogami i kołnierzem, oraz złotymi guzikami.
Na głowie ma wysoki granatowo-czerwony czako z pióropuszem, w ręku trzyma szablę szwoleżerską.
Na tle innych postaci wyróżnia się mundurem inspirowanym polskim barwami i symboliką narodową.
Nie zawsze polskie barwy narodowo opierały się na bieli i czerwieni. W czasie wojen napoleońskich Księstwo Warszawskie nawiązywało do tradycji sarmackich, poprzez zastosowanie granatu, czerwieni i bieli jako barw narodowych. Trójkolorowa flaga miała przypominać flagę francuską i rewolucyjne kokardy, które przypinano do mundurów.