Początek służby wojskowej: Napoleon Bonaparte rozpoczął swoją karierę wojskową w młodym wieku. Wstąpił do francuskiej armii w czasach Rewolucji Francuskiej, w której szybko zdobył uznanie swoimi umiejętnościami taktycznymi i strategicznymi.
Uzyskanie stopnia generała: Dzięki swojemu talentowi i zdolnościom wojennym, Napoleon szybko awansował na stopień generała. Jego sukcesy na polu bitwy przyczyniły się do zdobycia renomy jako wybitnego dowódcy.
Objęcie funkcji pierwszego konsula: Po udziale w zamachu stanu 18 brumaire'a (9 listopada 1799 roku) Napoleon został pierwszym konsulem Francji. To stanowisko umożliwiło mu zdobycie pełni władzy i wprowadzenie reform politycznych oraz społecznych.
Koronacja cesarska: W 1804 roku Napoleon ogłosił się cesarzem Francuzów. Jego koronacja miała miejsce w katedrze Notre-Dame w Paryżu. To wydarzenie miało symboliczne znaczenie, ugruntowując jego autorytet jako władcy oraz podkreślając nowy status Francji jako cesarstwa.
Odwrót spod Moskwy: W 1812 roku Napoleon poprowadził Wielką Armię na wyprawę do Rosji. Jednak po bitwie pod Borodino i zajęciu Moskwy przez wojska rosyjskie, Napoleon był zmuszony do odwrotu. Kampania rosyjska okazała się jednym z największych niepowodzeń w jego karierze.
Klęska pod Lipskiem: W 1813 roku miała miejsce bitwa pod Lipskiem, znana jako Bitwa Narodów. Było to decydujące starcie w czasie wojen napoleońskich, w której Napoleon poniósł klęskę. Przeciwnicy koalicji antynapoleońskiej pokonali jego siły i zmusili go do odwrotu.
Podczas kampanii moskiewskiej Napoleona w 1812 roku doszło do jednego z najbardziej dramatycznych momentów w historii militarnych wypraw. Po zdobyciu Moskwy przez francuską armię, Napoleon odkrył, że miasto zostało opuszczone przez rosyjskiego cara Aleksandra I, a wojska rosyjskie podjęły taktykę spalonej ziemi, niszcząc zapasy i zasoby, aby uniemożliwić Francuzom korzystanie z nich.