Proklamacja rządu angielskiego z 1803 roku przedstawiała Napoleona Bonapartego w negatywnym świetle i zawierała krytyczną ocenę jego rządów we Francji oraz wpływów w Europie. Jej autorzy prezentowali go jako tyrana, przywódcę, który dąży do dominacji na kontynencie i ograniczenia wolności narodów europejskich. Napoleon był przedstawiany jako despota, który bez skrupułów poszerzał swoją władzę i uciskał ludność, pozbawiając Francuzów praw obywatelskich i wprowadzając autorytarny reżim sprzeczny z ideami rewolucji.
Bonaparte został oskarżony o zniszczenie tradycyjnego porządku politycznego w Europie, co oznaczało, że jego rządy i działania prowadzą do destabilizacji kontynentu i naruszania równowagi sił między państwami. Cesarz był przedstawiany jako przeciwnik wolności i praw człowieka, jego działania miały cechować restrykcje, cenzura i represje. W tej perspektywie, autorzy proklamacji, nawoływali narody europejskie do obrony swoich praw i wolności poprzez walkę zbrojną z Francją. Podkreślali, że wpływy Napoleona i jego dążenie do podporządkowania sobie całej Europy stanowiło bezpośrednie zagrożenie dla interesów i bezpieczeństwa Wielkiej Brytanii, dlatego zachęcali także naród brytyjski do jedności i walki w obronie swojej ojczyzny.
Proklamacja rządu angielskiego z 1803 roku stanowiła część propagandowej kampanii przeciwko Napoleonowi, mającej na celu zjednoczenie opinii publicznej i uzasadnienie działań wojennych przeciwko Francji. Obraz Napoleona w niej miał na celu ukazanie go jako niebezpiecznego tyrana, którego należy powstrzymać w imię wolności i niezależności narodów europejskich.