Tak, Napoleon Bonaparte składał Polakom pewne obietnice i wydawał się być dla nich obrońcą i sojusznikiem. W swojej polityce wobec Polski wykorzystywał ideę odrodzenia państwa polskiego, co budziło nadzieje na przywrócenie Rzeczypospolitej w granicach sprzed rozbiorów. W 1807 roku podpisał traktat w Tylży, który ustanowił Księstwo Warszawskie jako marionetkowe państwo zależne od Francji. Choć był to pewien krok w kierunku odrodzenia kraju, to w praktyce miało on mocno ograniczoną suwerenność i niewielki zasięg terytorialny.
Napoleon wydawał również deklaracje i manifesty, w których obiecywał przywrócenie niezależności Rzeczypospolitej. Wielokrotnie odwoływał się do polskiego patriotyzmu i ducha walki, zachęcając do wsparcia jego imperialnych planów. Mówił o tworzeniu silnej polskiej armii, rozwijaniu administracji i gospodarki oraz przywracaniu polskiego języka i kultury. Jednakże, obietnice te nie zostały w pełni spełnione, gdyż Napoleon często używał polskiego entuzjazmu i chęci walki w celu realizacji swoich własnych interesów politycznych. Ostatecznie, cesarz, zawiódł polskie nadzieje na trwałe przywrócenie niepodległego państwa.
W 1809 roku Napoleon planował zaaranżować małżeństwo swojej siostry, Pauliny Bonaparte, z księciem Józefem Poniatowskim, który był najważniejszym z dowódców Legionów Polskich. Miało to być symboliczne połączenie francuskiej i polskiej dynastii, które miało wzmocnić związki między Francją a Polską.