Wieniec laurowy jest często kojarzony z triumfem, zwycięstwem i chwałą, gdyż starożytnym Rzymie i Grecji był on przyznawany zwycięskim wodzom, co symbolizowało ich sukcesy militarne. Noszenie go na głowie władcy mogło więc wyrażać jego władzę, prestiż i dominację nad innymi. W mitologii greckiej i rzymskiej liście laurowe były często związane z bóstwami i ich władzą, m.in. Apollem, a przyjęcie wieńca mogło wskazywać na boskie konotacje, sugerując nadprzyrodzony charakter władzy monarchy. Liście laurowe były również uważane za symbol mądrości, wiedzy i nauki. W starożytnym Rzymie uczonych i poetów często uhonorowywano wieńcem, co miało symbolizować ich osiągnięcia intelektualne. Laur miał także silne skojarzenia z pozytywnymi i pożądanymi wartościami, takimi jak honor, cnota i doskonałość.
W starożytnym Rzymie wieniec laurowy był używany jako wyróżnienie dla zasłużonych obywateli, zwłaszcza w dziedzinie sztuki i nauki.