Ludwik XIV, poprzez wprowadzenie rozbudowanej etykiety dworskiej, chciał ugruntować swoją władzę i autorytet jako absolutnego monarchy. Ceremoniał dworski miał za zadanie podkreślić hierarchię społeczną i podporządkowanie wszystkich stanów wobec króla. W ten sposób monarcha chciał wzmacniać swoją pozycję, prezentować się jako osoba nieosiągalna, boska, stojąca ponad wszystkimi ludźmi. Obcowanie z nim miało być formą wyróżnienia i uprzywilejowania. Ceremonie służyły jako narzędzia kontroli i monitorowania elity dworskiej. Poprzez skupienie dworu wokół swojej osoby, Ludwik XIV utrzymywał ich w zależności od swojej łaski, względów i przywilejów. Dzięki temu kontrolował i ograniczał niezależność arystokracji, i z łatwością utrzymywał ich pod swoim nadzorem.
Etykieta dworska służyła również kreowaniu wizerunku potężnego i majestatycznego władcy. Ludwik XIV chciał być postrzegany jako osoba wyjątkowa i godna czci, dlatego dbał o każdy szczegół związany z ceremoniałem dworskim. Luksusowe stroje, wyszukane dekoracje, precyzyjne protokoły - wszystko to miało podkreślić jego znaczenie i prestiż. Kultura dworska odgrywała również ważną rolę w dyplomacji i polityce zagranicznej. Ludwik XIV wykorzystywał ją, aby imponować gościom zagranicznym i utwierdzać ich w przekonaniu o swojej potędze.
Ważne jest zrozumienie, że rozbudowa etykiety i ceremoniału dworskiego była świadomie stosowaną strategią przez Ludwika XIV. Miała na celu zarówno umocnienie jego władzy i prestiżu, jak i kontrolę nad elitami oraz kreowanie odpowiedniego wizerunku w kraju i za granicą.