Wyrok wydany na Karola I, króla Anglii, był wynikiem procesu przed Trybunałem Ludowym (The High Court of Justice), który oskarżał Karola I o tyraniczne zachowanie i naruszenie praw Anglików. Jego członkowie twierdzili, że król działał bezprawnie i nadużywał swojej władzy, łamiąc konstytucyjne prawa i nie respektując limitów władzy monarszej.
Karol I był oskarżany o zdradę stanu i próbę obalenia parlamentu. Trybunał argumentował, że król prowadził wojnę przeciwko własnemu narodowi, dążąc do unieważnienia wyników rewolucji, w której dominowała wola parlamentu. Organ twierdził również, że skazanie króla było konieczne dla dobra publicznego, gdyż, że pozostawienie go bezkarnym oznaczałoby niestabilność polityczną, bezsilność parlamentu i otwarcie drzwi dla dalszych nadużyć władzy. Skazanie monarchy miało służyć ochronie wolności i praw obywatelskich.
Trybunał uzasadniał swoją kompetencję do sądzenia króla na podstawie stanowiska, mówiącego, że suwerenność władzy leży w rękach narodu, który jest gwarantem przywilejów monarchy. Trybunał dowodził, że reprezentuje wolę narodu i działa w jego imieniu, mając prawo do osądzania najwyższych władz państwowych.
Warto zaznaczyć, że proces i wyrok na Karolu I były wynikiem wyjątkowych okoliczności politycznych, jakimi była angielska wojna domowa oraz rozłam między królem a parlamentem. Wyrok na królu był kontrowersyjny i wywołał wiele dyskusji, zarówno wówczas, jak i w późniejszych czasach.