Tekst autorstwa Jana Białostockiego przedstawia nam szczegółowy opis rzeźby „Ekstaza św. Teresy” Giovanniego Lorenza Berniniego. Analizując go i porównując go z samą rzeźbą, można zauważyć, że historyk sztuki trafnie interpretuje to, co Bernini chciał ukazać w swojej pracy.
Tekst Białostockiego skupia się na teatralnym charakterzerzeźby. Opisuje on również architekturę otaczającą rzeźbę, w tym wykładane marmurami ściany i ciemną niszę, na której tle rozgrywa się scena ekstazy. Szczegółowo opisuje postać św. Teresy, jej wyraz twarzy, ruchy ciała, rozwiewającą się suknię oraz sposób, w jaki anioł ukierunkowuje złotą strzałę ku jej sercu.
Przedstawia również oświetlenie rzeźby, które jest kluczowe dla zamierzonego przez artystę efektu. Światło padające z ukrytego okienka podkreśla i koncentruje się na postaci św. Teresy, nadając jej natchniony i mistyczny charakter. Cały opis Białostockiego sugeruje, że Bernini zamierzał ukazać scenę ekstazy św. Teresy jako potężne, poruszające do głębi wydarzenie, które działa na duszę widza. Rzeźba miała oddziaływać na oglądającego, wprowadzając go w mistyczną atmosferę i wzruszenie.
Analiza historyka sztuki jest zatem trafna, gdyż opisuje kluczowe elementy rzeźby autorstwa Giovanniego Lorenza Berniniego, takie jak ekspresja postaci, oświetlenie, użycie detali i atmosfera teatralności. Przez swoje mistrzostwo w posługiwaniu się formą i światłem, Bernini stworzył rzeźbę, która miała za zadanie wzbudzić uczucia religijne i poruszyć duszę widza.
„Ekstaza św. Teresy” autorstwa Giovanniego Lorenza Berniniego uważana jest za jedno z największych osiągnięć baroku i jedno z najważniejszych dzieł rzeźbiarskich w historii sztuki. Rzeźba została stworzona na zamówienie kardynała Federico Cornaro jako część dekoracji Kaplicy Kornaro w rzymskim Kościele Santa Maria della Vittoria.