Ciężko nam ocenić, jak wyglądały pierwotne wierzenia rzymskie, ponieważ bardzo szybko uległy one wpływom greckim. Dlatego też rzymskich bogów zazwyczaj identyfikuje się z greckimi odpowiednikami, jak przykładowo Jupitera z Jowiszem czy Junonę z Herą. Nie możemy jednak z całą pewnością stwierdzić, że bóstwa te od początku miały takie same domeny.
Charakterystycznym dla rzymskich wierzeń bogiem, który nie miał swojego odpowiednika w mitologii greckiej, był Janus, czyli bóg początków i patron drzwi oraz przejść. Podobnie jak Grecy, Rzymianie uważali religię za integralną część życia politycznego, jednak ze względu na zasięg terytorialny ich państwa w porównaniu z greckimi polis, inaczej wyglądała sprawa kultu religijnego. Nie sprawowali go bowiem bezpośrednio wszyscy obywatele, a specjalne kolegia kapłańskie, chociaż mieszkańcy Rzymu mogli brać udział w różnych świętach państwowych i podobnie jak Grecy specjalną czcią otaczali bóstwa domowe.
Do najważniejszych kolegiów kapłańskich należeli augurowie, flaminowie, haruspikowie oraz pontyfikowie, których przełożony, pontifex maximus zazwyczaj jest uznawany za najważniejszego kapłana w Rzymie (z tego powodu funkcję tę później automatycznie sprawowali cesarze). Religia pełniła też funkcje charakterystyczne dla państwa rzymskiego, jej politeistyczny charakter umożliwiał chociażby włącznie bóstw ludów podbitych do panteonu, aby ułatwić ich asymilację. Umożliwiało to również apoteozę, czyli uznanie za bogów, cesarzy po ich śmierci, jeżeli zgodził się na to senat. Istotne było również rzymskie podejście, do wróżbiarstwa, które wymagało przeprowadzenia specjalnych rytuałów przed podjęciem jakiejś decyzji i zapewniało wysoką pozycję polityczną kapłanów.
Religia Rzymian jest w wielu aspektach bardzo podobna do greckiej, jednak przez charakter rzymskiego państwa zawiera również kilka różnic. Również jest jednak bardzo istotna dla życia publicznego, z którym stanowi integralną część.