Latyfundium – określenie dużego majątku w starożytnym Rzymie. Latyfundia zakładane były przez elitę rzymską i wykorzystywały przede wszystkim pracę niewolników.
Proletariusze – obywatele rzymscy nieposiadający żadnego majątku poza potomstwem, które mogli sprzedać w niewolę (stąd nazwa z łac. proles: potomstwo). Posiadali oni prawa polityczne, więc byli przekupywani do głosowania przez możnych.
Gladiatorzy – wojownicy, którzy w okresie starożytnego Rzymu walczyli na arenie dla zapewnienia rozrywki mieszkańcom danego miasta. Często byli niewolnikami szkolonymi do walki bądź schwytanymi podczas kampanii wojennych.
Popularzy – stronnictwo w Republice Rzymskiej, które odwoływało się do interesów niższych klas społecznych. Nie stanowiło scentralizowanej jedności, a jego przedstawiciele często mogli zmieniać swój front polityczny.
Optymaci – stronnictwo składające się ze zwolenników senatu i elit rzymskich. Stanowiło opozycję do popularów i podobnie jak oni, nie było ścisłą organizacją polityczną a jego zwolennicy często przywiązani byli do niego jedynie czasowo.
