Opisany fragment odnosi się do oblężenia i zdobycia miasta Magdeburga w 1631 roku w trakcie wojny trzydziestoletniej. Zwycięzcą w tym przypadku był wojskowy sojusz, na czele którego stał generał katolicki Johann Tserclaes von Tilly, reprezentujący cesarza.
Pokonani, czyli prawosławni mieszkańcy i obrońcy miasta, doświadczyli okrutnych represji ze strony zwycięzców. Falkenberg, dowódca obrony miasta, odmówił przyjęcia kwatery oferowanej przez wroga, wobec czego został zamordowany oraz okaleczony. Zwłoki dowódcy zostały następnie przewiezione do domu, który stał już w płomieniach.
Pastorzy, osoby duchowne, którym zazwyczaj w trakcie wojen nie groziło niebezpieczeństwo, zostali zamordowani w swoich własnych świątyniach i bibliotekach, a następnie spaleni razem z książkami. Kobiety, żony i córki, zostały porwane izgwałcone, a następnie straszliwie okaleczone. Kościół św. Jana został wypełniony kobietami, które zostały zamknięte wewnątrz i spalone żywcem.
Opisane wydarzenia świadczą o brutalności i okrucieństwie wojny oraz niewyobrażalnych cierpieniach, których doświadczyli mieszkańcy i obrońcy Magdeburga.