W trasie Aleksandra uwagę przykuwać może skierowanie się na Egipt – było to spowodowane chęcią zajęcia zaplecza gospodarczego, ale głównie niechęcią pozostawienia tam wpływów perskich i zagrożeniem odcięcia wojsk macedońskich – w wypadku dalszego marszu wojsk na wschód, bowiem połączenie z Macedonią byłoby narażone również ze strony Egiptu. W swojej trasie Aleksander omijał także tereny górzyste oraz pustynie np. na Wyżynie Irańskiej.
Wyprawa Aleksandra była przedsięwzięciem militarnym na niespotykaną dotąd skalę.