Spartańskie wychowanie to określona ścieżka wychowania chłopców w starożytnej Sparcie. Polegała na nauce przystosowującej do służby wojskowej od 7. do 11. roku życia, następnie na podstawowym szkoleniu wojskowym trwającym trzy lata, podczas którego warunki życiowe stawały się coraz trudniejsze (ograniczano pożywienie i udogodnienia), i w końcu w wieku od 16 do 20 lat pełne szkolenie wojskowe. Najlepszych uczniów agoge (czyli spartańskiego wychowania) poddawano próbie przetrwania, zwanej krypteją, polegającej na przeżyciu posiadając jedynie sztylet.
Mianem spartańskich do dziś określamy warunki wyjątkowo surowe i trudne.