Te kontrargumenty to legitymizacja władzy (jako Pana Azji) i nieniszczenie swojej nowej własności.
Podczas gdy doradca podał Aleksandrowi niewątpliwie argumenty pragmatyczne, Aleksander – czy to z pobudek uczuciowych, czy z politycznego wyrachowania mającego mu przysporzyć poparcie Greków – zdecydował się spalić Persepolis.