Ludwik XIV, król Francji, zdobył przydomek „Król Słońce” (fr. Le Roi Soleil) ze względu na sposób, w jaki budował i manifestował swoją władzę. Miało to na celuumocnienie jego autorytetu i legitymizację jako władcy absolutnego. Przydomek ten odnosił się do mitologicznego boga Apolla, którego symbolem było słońce. Ludwik XIV dążył do tego, aby jego władza była uznawana za niemalże boską, nieograniczoną i nieodpartą. Symbolika ta miała podkreślić jego niezmierzone, wszechobecne i niegasnące panowanie nad Francją.
Król Słońce to symbol potęgi, władzy i absolutyzmu. Monarcha dążył do ustanowienia swojej osoby centrum, do którego wszystko w państwie miało się odnosić. Z tego powodu, propaganda królewska przedstawiała go jako niewzruszony punkt przyciągania, wokół którego wszystko krążyło, jak planety wokół Słońca. Władca ten aktywnie promował kult i gloryfikację swojej osoby. Otaczał się bogactwem, przepychem i ceremoniałami, które miały ukazać jego wielkość i dominację. Pałac w Wersalu był ozdobiony motywami solarnymi, w których monarcha często pojawiał się publicznie.
Ludwik XIV panował przez rekordowy okres 72 lat, co było najdłuższym panowaniem monarchy we francuskiej historii. W trakcie swoich rządów dążył do centralizacji władzy i umocnienia autorytetu monarchy absolutnego.