René Descartes (1596-1650) i Isaac Newton (1643-1727) to dwaj wybitni myśliciele i naukowcy, którzy odegrali kluczowe role w rozwoju nauki i filozofii. Obydwaj wnieśli istotny wkład w swoich dziedzinach, sformułowali podstawy rozumowania i mieli znaczący wpływ na rozwój myśli naukowej.
Kartezjusz był francuskim filozofem, matematykiem i naukowcem. Jego najważniejszym osiągnięciem był rozwój metodycznego podejścia do poznania, znanej jako metoda kartezjańska. Postulował on, że najlepszym sposobem na zdobycie pewnej i niezawodnej wiedzy jest zastosowanie metody wątpienia. Decartes stworzył również dualistyczną teorię substancji, która rozróżniała umysł (res cogitans) od materii (res extensa). Jego prace na polu matematyki przyczyniły się do wprowadzenia kartezjańskiego układu współrzędnych, a w konsekwencji do rozwoju algebraicznego rozwiązywania równań i geometrii analitycznej.
Isaac Newton, angielski fizyk, matematyk i astronom, jest powszechnie uznawany za jednego z najważniejszych naukowców w historii. Jego najważniejszym osiągnięciem było sformułowanie trzech praw ruchu oraz prawa powszechnego ciążenia, znanych jako prawa Newtona. Opisują one fundamentalne zasady ruchu i oddziaływania sił, które leżą u podstaw klasycznej fizyki. Wprowadził on również rachunek różniczkowy jako narzędzie matematyczne, które umożliwiło matematyczne opisanie zmiany i ruchu. Jego prace na polu optyki doprowadziły do sformułowania teorii światła jako strumieni cząsteczek (teoria korpuskularna), a także do odkrycia dyspersji światła białego przez pryzmat.
René Descartes jest znany z wprowadzenia geometrii analitycznej, która pozwala na opisanie figur geometrycznych za pomocą układu współrzędnych. Descartes połączył algebrę i geometrię, co otworzyło nowe możliwości w matematyce i fizyce. Jego prace nad równaniami algebraicznymi i badaniami krzywych były przełomowe i zapoczątkowały rozwój nowych metod matematycznych.