Poprzez skomplikowany i uregulowany ceremoniał, władca manifestował swoją wyjątkową pozycję jako głowy państwa. Wszystkie czynności związane z wstaniem były starannie kontrolowane i odbywały się w obecności odpowiednio wybranych osób, co miało podkreślać autorytet króla i kreować wizerunek władcy jako osoby świętej i wyjątkowej - władca uważany był za pośrednika między Bogiem a ludźmi. Ceremonia wstawania mogła zawierać elementy religijne, takie jak błogosławieństwa czy modlitwy, które podkreślały boskie pochodzenie i wynikającą z tego sankcję dla władzy królewskiej.
Kolejną funkcją było umocnienie hierarchii społecznej i struktury dworu. Różne stopnie i przywileje dotyczące udziału w ceremonii wstawania wyrażały rangę i znaczenie poszczególnych urzędników i dostojników dworskich. Poprzez wyraźne określenie miejsc i obowiązków, utrzymywano zależność społeczną i stabilność w strukturze dworu. Dopuszczenie do bliskiego otoczenia władcy było wielkim zaszczytem, który mógł zjednać lojalność wysoko postawionych urzędników. Dodatkowo, ceremonia wstawania mogła mieć również funkcję publicznego pokazu władzy i majestatu.
Ceremonia wstawania króla miała na celu podkreślenie władzy, autorytetu i wyjątkowości monarchy, utrzymanie hierarchii społecznej oraz kreowanie odpowiedniego wizerunku władcy jako osoby świętej i boskiej.