Wyprawa Wielkiej Armii na Moskwę w 1812 roku była jednym z kluczowych wydarzeń w historii wojen napoleońskich. Napoleon dążył do dalszego rozszerzania swojej władzy i kontroli na Europę, czemu sprzeciwiała się Wielka Brytania. Cesarz pragnął wprowadzić szczelny system blokady kontynentalnej, jednak Rosja odmówiła jego utrzymywania, co zaostrzyło konflikt między oboma mocarstwami. Wyprawa na Rosję miała na celu jej osłabienie i ustanowienie wpływów francuskich w tym regionie, by zrealizować politykę antybrytyjską. Napoleon skoncentrował ogromne siły zbrojne, składające się z setek tysięcy żołnierzy, aby przeprowadzić inwazję.
Kampania moskiewska zakończyła się wielką klęską Napoleona. Rosjanie zastosowali taktykę spalonej ziemi, niszcząc zaopatrzenie i zmuszając Francuzów do odwrotu. Porażka ta osłabiła siłę militarną Napoleona i podważyła jego reputację jako niezwyciężonego dowódcy. Wyprawa ta była bardzo kosztowna – zarówno finansowo, jaki i demograficznie, gdyż setki tysięcy żołnierzy straciło życie w wyniku walk, chorób i ekstremalnych warunków atmosferycznych.
Klęska kampanii moskiewskiej wywołała wzrost niezadowolenia w wielu krajach europejskich znajdujących się pod panowaniem Napoleona. Wielu monarchów zaczęło sprzeciwiać się jego dominacji, wzmocniły się ruchu oporu przeciwko francuskiemu imperializmowi. W obliczu tych wydarzeń, Bonaparte musiał wycofać się z Europy Wschodniej i walczyć z koalicją antyfrancuską na frontach Europy Zachodniej i własnej ojczyzny. Ostatecznie został pokonany pod Lipskiem w 1813 roku i zmuszony do abdykacji w 1814 roku.
Wyprawa Wielkiej Armii na Moskwę była punktem zwrotnym w wojnach napoleońskich. Klęska w Rosji osłabiła imperium Napoleona i przyczyniła się do wzrostu oporu przeciwko niemu w Europie. Była to jedna z decydujących bitew, które przyczyniły się do upadku napoleońskiego imperium i przywrócenia równowagi sił w Europie.