Podział polityczny Wielkiej Emigracji:
| Nurt demokratyczny | Obóz konserwatywno-arystokratyczny | Nurt rewolucyjny |
| Komitet Narodowy Polski – na jego czele stał Joachim Lelewel. Przedstawiciele tego ugrupowania. Zwolennikami odbudowy niepodległej Polski jako Republiki. Po rozwiązaniu Komitetu przez policję francuską związał się w Szwajcarii z organizacją Młode Włochy. Przekształcono ją w 1834 roku w Młodą Europę. Polscy emigranci założyli jako jedną z jej komórek – Młodą Polskę.Towarzystwo Demokratyczne Polskie – Działacze tej organizacji uważali, że Polska powinna odrodzić się w wyniku obejmującego trzy zabory powstania zbrojnego, w którym znaczącą rolę mieli odegrać chłopi. Członkowie tej organizacji chcieli, aby po odzyskaniu niepodległości Polska stała się republiką. Przedstawiciele TDP postulowali uwłaszczenie chłopów, krytycznie oceniali rolę arystokracji w powstaniu listopadowym. Najbardziej znanymi działaczami byli: Tadeusz Krępowiecki, Aleksander Pułaski, Wojciech Darasz. | Hotel Lambert – na jego czele stał książę Adam Jerzy Czartoryski. Prowadził on działania dyplomatyczne, których celem było pozyskanie sojuszników dla sprawy polskiej. Książę był zdania, że Polska ma szanse odzyskać niepodległość w wyniku międzynarodowego konfliktu z udziałem państw zaborczych. Według niego przyszłe polskie państwo miało zostać monarchią konstytucyjną. | Gromady Ludu Polskiego – były skrajną lewicą ruchu emigracyjnego. Skupiały emigrantów z Anglii, sympatyzowali z nimi radykalni działacze TDP. Program gromad domagał się zniesienia wszelkich form nierówności społecznych, likwidacji prywatnej własności ziemskiej itp. Gromady ludu polskiego nie były jedną organizacją, lecz luźnym gronem niepowiązanych ze sobą grup przyjmujących nazwy upamiętniające ważne wydarzenia historyczne (Gromada Grudziąż, Gromada Humań, Gromada Praga). |
Uczestnicy powstania – politycy, wyższa kadra dowódcza – dobrowolnie opuścili Królestwo Polskie. Tym samym dali sygnał, że mimo kapitulacji mają nadzieję na dalszą walkę.