Podkreślone zwroty, a w nawiasach nazwy środków stylistycznych:
stosunek do Ikara – nikłe pierze (epitet), chuda chłopięca noga (epitet), nie gapić trzeba nam się w Ikary (apostrofa), nie upadkiem smucić (apostrofa), jakby na obronę, dano nam tyle męstwa, co je ćmy gromadą skwiercząc u lampy objawiają (porównanie, apostrofa)
stosunek do Dedala – mijają nas w pieśni tak, jak mijają chłopa albo mu się dziwią (apostrofa, porównanie), nie gapić trzeba nam się w Ikary, nie upadkiem smucić – choćby najwyższy… a swoje ucapić (apostrofa).
W literaturze kontekst to zależność treści utworu od treści innych dzieł, które powstały wcześniej. Nawiązania do znanych motywów czy utworów literackich powinny mieć odpowiedni kontekst, aby skutecznie trafiały do odbiorcy.
Mit o Dedalu i Ikarze opowiada o losach budowniczego labiryntu i jego syna, którzy podejmują próbę ucieczki z rządzonej przez Minosa Krety. Wskutek niezastosowania się do przestróg ojca młody Dedal ginie w tragiczny sposób, spadając do morza. Mit o Dedalu i Ikarze jest różnie przedstawiany i interpretowany na przestrzeni wieków. Reprezentacje mitu można odnaleźć w wielu dziedzinach sztuki.