W trakcie akcji „Pana Tadeusza” Jacek Soplica ulega przemianie i właśnie dlatego możemy określić go jako bohatera dynamicznego. Jako osoba młoda Jacek był porywczym egoistą – łatwo ulegał emocjom, łatwo dawał się urazić czy nawet rozwścieczyć. Punktem kulminacyjnym gwałtownego, emocjonalnego etapu jego życia było zabójstwo Stolnika. Jacek uniósł się dumą i gniewem, gdy za sprawą Stolnika podano mu czarną polewkę – znak odrzucenia zalotów przez ukochaną, córkę Stolnika, Ewę. Z osoby szanowanej, autorytetu rodu i ulubieńca dam, Jacek stał się postacią niepożądaną, na którą patrzono z pogardą i odrazą. Okrzyknięto go zdrajcą. To właśnie reakcja otoczenia była głównym przyczynkiem do podjęcia przez Jacka refleksji nad swoim zachowaniem. Jacek zmienił się realistycznie, jak i symbolicznie, przyjmując tożsamość Księdza Robaka. Jacek jako ksiądz Robak oddał się służbie ojczyźnie. Jako emisariusz przygotowywał powstanie na Litwie. Stał się człowiekiem powściągliwym i pokornym. Aby odkupić swoje winy wobec Horeszków, dwukrotnie uratował życie Hrabiemu.
Bohater dynamiczny to bohater, którego postawa i zachowanie zmieniają się w toku trwania akcji utworu na skutek pewnych wydarzeń, przedstawionych w utworze.