U Terry’ego Pratchetta Śmierć występuje w formie męskiej. Jest to postać taktowna, skłonna do rozmów i filozofowania.
W „Rozmowie mistrza Polikarpa ze Śmiercią” Śmierć przybiera szkaradną postać, budzącą przerażenie. Mówi ona o roli, jaką pełni oraz o równości, z jaką traktuje wszystkich ludzi. W tym wypadku spersonifikowane zjawisko nie wdaje się w dyskusje na temat siły wyższej. Jasno przedstawia rozmówcy tajemnice Wszechświata.
Bardziej przekonująco wypada Śmierć przedstawiona w średniowiecznym utworze, ponieważ wiadomo, skąd pochodzi i jaki jest jej cel. Bohater przedstawiony w utworze Pratchetta jest postacią zagadkową.
Zarówno w średniowiecznym utworze, jak i dziele Terry’ego Pratchetta śmierć została spersonifikowana. W obu tekstach przedstawiono ją jako podmiot zdolny do toczenia rozmów z ludźmi.