Śmierć w filmie została przedstawiona jako mężczyzna o bladej twarzy, okryty czarnym odzieniem. Jest to postać tajemnicza. Wypowiada się często w sposób ironiczny, co świadczy o jej błyskotliwości.
„Taniec śmierci” Michaela Wolgemuta przedstawia Śmierć jako grupę tańczących szkieletów. Są one w radosnym nastroju, słuchają muzyki, którą jeden z nich wygrywa na trąbce.
„Śmierć grająca w szachy” Albertusa Pictora przedstawia Śmierć jako ludzki szkielet, który wchodzi w interakcje z ludźmi. Fakt, iż rozgrywa ona partię szachów, wskazuje na jej spryt.
„Rozmowa mistrza Polikarpa ze Śmiercią” przedstawia śmierć jako szkaradną postać, która budzi przerażenie. Jest ona jednak opanowana, posłuszna Bogu. Wypełnia swoją rolę, ponieważ taki jest jej los. Wszystkich traktuje równo, nie bacząc na stan czy majątek.
Śmierć jako zjawisko często była personifikowana w dziełach średniowiecznych.