Podstawą użytej w Pieśni XIX Jana Kochanowskiego koncepcji człowieka, jest przede wszystkim utrzymanie swojego życia w dobrej sławie. Według tego utworu bardzo ważne jest, by pośmiertnie zostać dobrze zapamiętanym i zostawić na świecie dobrą spuściznę. Cytatami, które o tym świadczą, są na przykład: „Nie przegra, kto frymarczy na sławę żywotem” czy „Służmy poczciwej sławie”.
W tym zadaniu ważne jest, by wiedzieć, że w renesansie bardzo popularny był motyw „manifestu godności człowieka”. Polegał on na tym, że człowiek był postrzegany jako ktoś nieustannie dążący do doskonałości, która poprzez działanie musi wyrażać swoje człowieczeństwo. Według filozofii renesansu każdy człowiek został obdarzony przez Boga talentami, jednak to do jednostki należy decyzja, czy umrze w sławie, czy okryta hańbą.