W Hymnie Jana Kochanowskiego Bóg został przedstawiony jako ten, któremu człowiek winny jest dozgonną wdzięczność, za wszystko, co stworzył. Bóg potraktowany jest jako wielki Stwórca, wielki budowniczy, któremu człowiek zawdzięcza wszystko. Jego hojność nie zna granic. Jest postacią wszechogarniającą, a ludzki umysł nie jest w stanie pojąć tej boskiej wspaniałości. Podmiot liryczny pisze także, że Bóg budzi respekt u wszystkich żywiołów: „Za twoim rozkazaniem w brzegach może stoi, a zamierzonych granic przekroczyć się boi”. Bóg jest odpowiedzialny za wszystko, a człowiek powinien być mu posłuszny i wdzięczny.
Hymn jest to rodzaj podniosłej, uroczystej pieśni pochwalnej (gr. „hymnos” – „pieśń pochwalna”). Najczęściej tworzona jest na cześć czegoś lub kogoś – bóstwa, ważnej osoby, idei, ojczyzny, itd. Zazwyczaj najpierw powstaje utwór liryczny, a następnie komponowana jest do niego muzyka. Można wyróżniać różne rodzaje hymnów ze względu na sposób, miejsce ich wykorzystania lub grupę osób, która się z nim w jakiś sposób utożsamia (np. hymny państwowe, narodowe, religijne, wojskowe, itd.).