Przykłady pytań retorycznych zawartych w utworze to m.in.: „Czego chcesz od nas, Panie, za Twe hojne dary? Czego za dobrodziejstwa, którym nie masz miary?”. Te pytania retoryczne mają na celu zintensyfikowanie poczucia niemożności ogarnięcia geniuszu boskiego i jego ideału oraz cudowności tego, co stworzył. Anafory to na przykład: „Tyś pan wszystkiego świata, tyś niebo zbudował”. Za ich pośrednictwem podmiot liryczny pragnie wyrazić wdzięczności wobec Boga. Przykładem paralelizmu jest m.in. ten fragment: „Z twoich rąk wszelkie źwierzę patrza swej żywności, a Ty każdego żywisz z Twej szczodrobliwości”. Funkcją tego paralelizmu jest podkreślenie wielkości Stwórcy oraz to, że tylko dzięki jego łasce zwierzęta i ludzie są w stanie funkcjonować.
W przypadku tego zadania kluczowa jest znajomość środków poetyckich.
Anafora i epanafora to środki stylistyczne, których użycie polega na powtórzeniu tych samych członów na początku i na końcu wyrazu. Paralelizm z kolei polega na zestawieniu ze sobą tożsamych wyrazów. Natomiast pytanie retoryczne to figura stylistyczna, która polega na postawieniu pytania, na które nie da uzyskać się jednoznacznej odpowiedzi. Jej celem może być chęć zwrócenia uwagi na jakiś problem.