Salomonowy wyrok
Salomonowy wyrok to określenie pochodzące z biblijnej opowieści o Salomonie, mądrym królu Izraela. Według opowieści dwie kobiety przybyły przed Salomona z niemowlętami, twierdząc, że są matką tego samego dziecka. Obie kobiety domagały się, aby król przyznał im prawo do dziecka.
Aby rozstrzygnąć spór, Salomon zaproponował przeprowadzenie nietypowego eksperymentu. Zaproponował, że podzieli dziecko na dwie części i da jedną część każdej z kobiet. Jedna z kobiet, przerażona tą propozycją, błagała króla, aby ocalił życie dziecka i oddał je innej kobiecie. Zareagowała matczyna miłość i troska. Natomiast druga kobieta zgodziła się na podział dziecka.
Na podstawie tej reakcji, Salomon rozpoznał prawdziwą matkę, ponieważ była gotowa zrezygnować ze swoich roszczeń, aby ocalić życie dziecka. Uznał ją za prawdziwą matkę i przyznał jej pełne prawa rodzicielskie nad dzieckiem.
Wyrażenie "salomonowy wyrok" stało się metaforą dla rozstrzygania sporów w sposób mądry i sprawiedliwy. Odwołuje się do zdolności rozpoznawania prawdy, sprawiedliwości i moralnych wartości poprzez rozważne rozważenie i rozstrzygnięcie problemu. Salomonowy wyrok podkreśla potrzebę empatii, roztropności i zrozumienia, aby osiągnąć sprawiedliwe rozwiązanie.
Zapadł na oskarżonym salomonowy wyrok.
Głos wołającego na puszczy
"Głos wołającego na puszczy" jest cytatem pochodzącym z Biblii, konkretnie z Księgi Izajasza. Jest to werset, który odnosi się do proroka Izajasza, który zapowiada przyjście Mesjasza.
Werset brzmi: "Głos wołającego na puszczy: Przygotujcie drogę Panu, prostujcie na stepie ścieżki naszemu Bogu". Jest to zapowiedź przyjścia Mesjasza, który ma przynieść zbawienie i odnowienie dla narodu Izraela. Głos wołającego na puszczy symbolizuje proroka, który nawołuje do ludzi, aby przygotowali się na przybycie Mesjasza.
Metaforyczne odwołanie do puszczy i wołającego głosu ma na celu ukazać potrzebę przygotowania się i oczyścić drogę dla przyjścia Mesjasza. Ma to wymiar duchowy, a nie dosłowny, sugerując, że serca i umysły ludzi powinny być gotowe na przyjęcie zbawienia, jakie przyniesie Mesjasz.
Wyjechał na Mazury, żeby usłyszeć głos wołającego na puszczy.
Odnosi się do 30 srebrników, które Judasz otrzymał jako zapłatę za zdradę Jezusa Chrystusa, co doprowadziło do Jego ujęcia i ukrzyżowania. "Judaszowe srebrniki" jest często używany jako symbol zdrady, oszustwa lub sprzedaży czegoś wartościowego dla korzyści materialnych.
Zrobiłby wszystko za 30 judaszowych srebrników.
Rzeź niewiniątek: Odwołuje się do opowieści biblijnej z Księgi Wyjścia, gdzie faraon egipski rozkazał dokonać masakry nowo narodzonych męskich dzieci hebrajskich, aby powstrzymać ich rozwój i potencjalne zagrożenie. To odniesienie jest używane do opisywania okrutnych lub bezlitosnych czynów wobec niewinnych i bezbronnych.
To, co wydarzyło się na Ukrainie, to rzeź niewiniątek.
Wdowi grosz: Odnosi się do historii z Nowego Testamentu, gdzie Jezus chwalił wdowę, która ofiarowała dwa grosze do skarbony świątynnej. To stanowi przykład hojności i oddania się Bogu pomimo małej materialnej wartości ofiary.
Ona oddałaby swoim dzieciom ostatni wdowi grosz.
Oddać coś za miskę soczewicy: Jest to odwołanie do historii z Księgi Rodzaju, gdzie Ezechiel oddał swoje pierworodne prawa dziedziczenia bratu za miskę soczewicy. To odniesienie jest używane do opisywania sytuacji, w której ktoś sprzedaje lub rezygnuje z czegoś cennego w zamian za coś o niewielkiej wartości lub nieistotne.
Chciałam ci pomóc i oddałam to za miskę soczewicy.
Rzucać perły przed wieprze: To powiedzenie pochodzi z nauczania Jezusa i oznacza marnowanie czyjegoś cennego czasu, energii lub darów, kiedy są one niedoceniane lub niezrozumiane przez odbiorcę; podarować coś pięknego, szlachetnego, kiedy odbiorca nie docenia tego daru.
Chciałam ci pomóc, a jedynie rozrzuciłam perły przed wieprze.
Zamienić się w słup soli: Jest to opowieść z Księgi Rodzaju, w której żona Lota, oglądając się na niszczenie miasta Sodomy, została zamieniona w słup soli. To odniesienie jest używane do opisywania sytuacji, w ktoś zamiera w bezruchu, np. z wrażenia, zdziwienia lub przerażenia.
Oskar spojrzał na swoje oceny i zamienił się w słup soli.
Oko za oko, ząb za ząb: Jest to zasada wymiaru sprawiedliwości, która pochodzi z prawa starożytnego Izraela. Oznacza, że kara za przewinienie powinna być proporcjonalna do popełnionego czynu. Jest to odniesienie do zasady sprawiedliwości odwzajemnionej i równowagi w wymiarze kary.
Zasada oko za oko, ząb w XXI wieku łamałaby podstawowe prawa człowieka.
W wyrażeniach najważniejszym elementem jest rzeczownik natomiast w zwrocie głównym członem jest czasownik.