Przykład 1.: Renesansowi artyści inspirowali się antycznym ideałem doskonałości i harmonii; starali się odtwarzać proporcje i piękno ludzkiego ciała znane ze sztuki greckiej i rzymskiej.
Przykład 2.: Wzorując się na antycznych filozofach i teoretykach, renesans uznał artystę za jednostkę wyjątkową, obdarzoną virtù, czyli mistrzowską doskonałością i szczególnymi zdolnościami twórczymi.
1. Najpierw przypomnij sobie, że renesans był odrodzeniem antyku – artyści studiowali rzeźby, pisma i architekturę starożytną.
2. Zauważ, że artyści dzięki temu przejęli z antyku pojęcia proporcji, harmonii i piękna, które realizowali w swoich dziełach.
3. Zwróć też uwagę, że równocześnie nawiązali do antycznego rozumienia artysty jako kogoś więcej niż rzemieślnika – człowieka wyróżniającego się talentem i geniuszem.
4. Masz już dowód na to, że oba przykłady pokazują, iż sztuka renesansu czerpała z antycznych wzorców w warstwie estetycznej oraz w pojmowaniu roli artysty.