Teoria Lamarcka jako pierwsze w spójnej formie starała się wyjaśnić mechanizmy, które sterują życiem na Ziemi. Zakwestionowała stałość cech gatunkowych i zaprzeczała kreacjonizmowi.
Dała w ten sposób podstawy to dalszych badań i powstawania kolejnych teorii ewolucyjnych.
Kreacjonizm jest przekonaniem, że życie na Ziemi powstało na skutek działania boskiej lub nadnaturalnej siły, a ewolucja nie jest odpowiednim wyjaśnieniem dla pochodzenia różnorodności biologicznej.
Teoria stworzona przez Jeana-Baptiste'a Lamarcka w XIX wieku opiera się na założeniu dziedziczenia cech nabytych przez potomstwo. Została w większości odrzucona przez współczesną biologię i genetykę przez brak dowodów na dziedziczenie na poziomie genetycznym cech nabytych podczas życia.