azotan(V) litu:
azotan(V) magnezu:
azotan (V) glinu:
Al(NO3)3 Al3+ + 3NO3-
jodek sodu:
NaI Na+ + I-
fosforan(V) sodu:
węglan potasu:
siarczek amonu:
chlorek srebra:
(I) AgCl Ag+ + Cl-
Najpierw należy określić wzór sumaryczny soli, a następnie napisać równanie dysocjacji elektrolitowej.
Wzory soli tworzy się, podając symbol metalu, następnie resztę kwasową. Dolne indeksy uzupełnia się wartościowością metalu (indeks stechiometryczny dolny za resztą kwasową) oraz reszty kwasowej (indeks stechiometryczny dolny za metalem). Jeśli we wzorze jest wodór, to wpisujemy go zawsze przed resztą kwasową i odejmujemy od jej wartości tyle, ile jest wodoru. Wzór ogólny soli:
a+ − kation metalu o ładunku „a+” jest zgodny z liczbą anionów reszty kwasowej
n – liczba kationów „n” jest równa ładunkowi anionu reszty kwasowej
n- − anion reszty kwasowej o ładunku „n-” zgodny z liczbą kationów metalu
a – liczba anionów „a” jest równa ładunkowi kationu metalu.
Dysocjacja elektrolityczna soli to proces rozpadu substancji na kationy metalu oraz aniony reszty kwasowej. Wzór ogólny dysocjacji: