Ca(OH)₂ + N₂O3 → Ca(NO2)2 + H2O azotan (III) wapnia
Reakcja tworzenia soli: wodorotlenek + tlenek kwasowy → sól + woda
Wodorotlenek musi zawierać metal wchodzący w skład soli, natomiast tlenek kwasowy w reakcji z wodą utworzyć kwas, którego reszta kwasowa znajduje się w soli.
Nazwy soli zapisuje się, zawsze zaczynając od reszty kwasowej.
Jeśli jest to kwas beztlenowy, to końcówka jest -ek, np. bromek, jodek, chlorek.
Natomiast jeśli jest to kwas tlenowy to końcówkę masz -an, np. siarczan, azotan, fosforan. Jeśli jest to kwas, który ma kilka wartościowości, to wpisujemy ją w nawiasie, np. siarczan (VI), azotan (V), fosforan (V).
Jeśli we wzorze masz atom wodoru, to przed nazwą kwasu wpisujemy – wodoro, np. wodorowęglan, wodorofosforan (V).
Kolejną częścią nazwy jest nazwa metalu, np. potas, wapń, sód.
Jeśli metal ma kilka wartościowości, to należy podać w nawiasie, ile ona wynosi, np. żelaza (III), żelaza (II).
Należy sprawdzić, czy sól jest rozpuszczalna w wodzie w tabeli rozpuszczalności – azotan (III) wapnia jest rozpuszczalny w wodzie.
Dysocjacja elektrolityczna soli to proces rozpadu substancji na kationy metalu oraz aniony reszty kwasowej. Wzór ogólny dysocjacji: