chlorek litu 2Li + Cl2 → 2LiCl
bromek wapnia Ca + Br2 → CaBr2
jodek glinu 2Al + 3I2 → 2AlI3
siarczek cyny (IV) Sn + 2S → SnS2
Reakcja tworzenia soli: metal + niemetal → sól
Wzory soli tworzy się, podając symbol metalu, następnie resztę kwasową. Dolne indeksy uzupełnia się wartościowością metalu (indeks stechiometryczny dolny za resztą kwasową) oraz reszty kwasowej (indeks stechiometryczny dolny za metalem). Jeśli we wzorze jest wodór, to wpisujemy go zawsze przed resztą kwasową i odejmujemy od jej wartości tyle, ile jest wodoru. Wzór ogólny soli:
a+ − kation metalu o ładunku „a+” jest zgodny z liczbą anionów reszty kwasowej
n − liczba kationów „n” jest równa ładunkowi anionu reszty kwasowej
n- − anion reszty kwasowej o ładunku „n-” zgodny z liczbą kationów metalu
a − liczba anionów „a” jest równa ładunkowi kationu metalu
Nazwy soli zapisuje się, zawsze zaczynając od reszty kwasowej.
Jeśli jest to kwas beztlenowy, to końcówka jest -ek, np. bromek, jodek, chlorek.
Natomiast jeśli jest to kwas tlenowy to końcówkę masz -an, np. siarczan, azotan, fosforan. Jeśli jest to kwas, który ma kilka wartościowości, to wpisujemy ją w nawiasie, np. siarczan (VI), azotan (V), fosforan (V).
Jeśli we wzorze masz atom wodoru, to przed nazwą kwasu wpisujemy – wodoro, np. wodorowęglan, wodorofosforan (V).
Kolejną częścią nazwy jest nazwa metalu, np. potas, wapń, sód.
Jeśli metal ma kilka wartościowości, to należy podać w nawiasie, ile ona wynosi, np. żelaza (III), żelaza (II).