Mg3(PO4)2 – fosforan (V) magnezu
Ca3(BO3)2 – boran wapnia
Sr3(PO3)2 – fosforan (III) strontu
Mając taki wzór, wiemy, że metal jest II wartościowy, a reszta kwasowa III.
Kwasy tlenowe trójwartościowe to: H3BO3, H3PO4, H3PO3
Metale dwuwartościowe: beryl, magnez, wapń, stront, bar, rad – pierwiastki z drugiej grupy układu okresowego.
Wzory soli tworzy się, podając symbol metalu, następnie resztę kwasową. Dolne indeksy uzupełnia się wartościowością metalu (indeks stechiometryczny dolny za resztą kwasową) oraz reszty kwasowej (indeks stechiometryczny dolny za metalem). Wzór ogólny soli:
a+ − kation metalu o ładunku „a+” jest zgodny z liczbą anionów reszty kwasowej
n – liczba kationów „n” jest równa ładunkowi anionu reszty kwasowej
n- − anion reszty kwasowej o ładunku „n-” zgodny z liczbą kationów metalu
a – liczba anionów „a” jest równa ładunkowi kationu metalu.
Nazwy soli zapisuje się, zawsze zaczynając od reszty kwasowej.
Jeśli jest to kwas beztlenowy, to końcówka jest -ek, np. bromek, jodek, chlorek.
Natomiast jeśli jest to kwas tlenowy to końcówkę masz -an, np. siarczan, azotan, fosforan. Jeśli jest to kwas, który ma kilka wartościowości to wpisujemy ją w nawiasie, np. siarczan (VI), azotan (V), fosforan (V).
Jeśli we wzorze masz atom wodoru, to przed nazwą kwasu wpisujemy – wodoro, np. wodorowęglan, wodorofosforan (V).
Kolejną częścią nazwy jest nazwa metalu, np. potas, wapń, sód.
Jeśli metal ma kilka wartościowości, to należy podać w nawiasie, ile ona wynosi, np. żelaza (III), żelaza (II).